Polichromia ścienne
Ściany wewnątrz kościoła pokryte są malowidłami na płótnie. Polichromia datowane są na pierwszą połowę XVIII wieku. Składają się z licznych, zszytych ze sobą różnej wielkości i kształtu fragmentów płócien lnianych. Wykorzystano do tego celu bardzo różne rodzaje płótna, nawet fragmenty serwet o zróżnicowanej gramaturze. Sploty zszytych ze sobą płócien bardzo często przebiegają nierównolegle. Jest to efekt oryginalnego zszycia oraz długotrwałego odkształcania się płócien pod wpływem zmian wilgotności. Z przeprowadzonej kwerendy archiwalnej wynika, że na przestrzeni wieków polichromie były kilkakrotnie konserwowane i przemalowywane.
Po stronie północnej w nawie głównej kościoła polichromia zdobi wejście do kaplicy. W szczycie malowidła znajduję się opromieniony kielich z hostią i główkami aniołów po jego bokach. Południowa strona kościoła ozdobiona jest polichromią przedstawiająca ołtarz z obrazem Matki Boskiej Bolesnej. W babińcu także znajdują się dwa ołtarze na płótnie z obrazami Chrztu Jezusa w Jordanie oraz Św. Barbary, męczennicy z Nikodemii. Obrazy pochodzą z pierwszej połowy XVIII wieku. Ołtarze na płótnie zwane są iluzjonistycznymi.
Polichromie sufitowe
Malowidła sufitowe wykonane są na drewnie. Datuję się ich na drugą połowę XVIII wieku. Polichromie na stropie nawy głównej i babińca stanowią samodzielną, odrębną koncepcję malarską. Natomiast polichromia w kaplicy mogły zostać wykonane równocześnie z malowanymi płótnami na jej ścianach. W Hanneńskim kościele przestawiają one ofiarę Abrahama oraz Koronację Matki Bożej. Dzieła reprezentują malarstwo cerkiewne epoki klasycyzmu.
